ฝึกเดินลำพังถ้าหากไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[deam205]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

เหมือนกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกจากมือมากมายเท่านั้นที่ควรจะ

ถนอมจงทราบถนอม เนื่องจาก เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่มีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดกำลังใจหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนถึงสาแก่ใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเพียงใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นชรา จึงอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีคนไหนกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครสักคนไม่มีค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปลดปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

ต้องศึกษาที่จะชื่นชมผู้ที่ความสามารถ และถ้าคุณรู้สึกว่าตนเองสู้บุคคลอื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยเนื้อต่ำใจ ด้วยเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเสมือนคนอื่นทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นคนที่รักแล้วก็หวังดีต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แม้กระนั้นไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้โตสักที

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เพราะทุกสิ่งแปรไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นไม่ได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

จุดหมาย อย่ า ให้คนใดผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : อยู่คนเดียว